Maandag is het zover;

De laatste dag van september en de laatste dag van de vertrekkende zorgondernemers. Vanaf dinsdag zijn Jan-Willem en ik in charge.

De afgelopen twee weken stonden in het teken van overdracht. We besloten vlak daarvoor nog een kleine week op vakantie te gaan; even bewust met zijn drietjes zonder dat je verleid kunt worden om dozen in te pakken. Daarna volgde een week van spullen uitzoeken, troep weggooien en heel veel dozen vullen. En passant vierden we ook nog Thijs zijn tweede verjaardag en op maandag de 16^e was het zover: de verhuiswagen reed voor!

Na een enorm warme ontvangst in Baarn hebben we ons onze ‘vertrekken’ snel eigen gemaakt. Heel mooi om te zien hoe snel Thijs zich aanpast met zijn eigen spulletjes in een vreemde omgeving. Na de eerste nacht wilde hij graag naar beneden om met de ‘mensen’ te ontbijten. 

Zaterdag de 21^e was er een mooie afscheidsreceptie voor de vertrekkende zorgondernemers. Zij werden letterlijk in het zonnetje gezet, want wat was het een stralend zonnige dag. Aan het aantal bezoekers en de warme woorden was te zien hoe belangrijk zij zijn geweest voor velen, de afgelopen 10 jaar.

Na de receptie was het voor ons dan echt tijd om in het diepe te springen: mijn ouders pasten boven op Thijs en wij draaiden onze eerste avond in ons Thomashuis. We merkten dat het voor iedereen een beetje spannend was. De bewoners vroegen zich af of we de afspraken wel wisten en of alles wel door zou gaan op de manier die ze gewend zijn. Dat levert soms wat spannende momenten op, maar die zijn zo begrijpelijk. Aan mezelf merkte ik het namelijk ook; in de dagen ervoor kreeg ik de zenuwen; kan ik het wel? De drempel om echt te gaan beginnen werd steeds hoger, dus het was goed dat die zaterdagavond de kop eraf ging.

Inmiddels hebben we een aantal dagdelen meegedraaid terwijl we al onze vragen nog kunnen stellen bij het vertrekkende ondernemersstel. Een aantal nieuwe medewerkers is geïntroduceerd en Jan-Willem heeft door het op zich nemen van de tennis-activiteit van de donderdagmiddag een verborgen talent ontdekt.

Aan mezelf merk ik dat nu een groot deel van de spanning is weggevallen. We hebben een fijn huis, ook ons eigen gedeelte voelt al helemaal als thuis. We leren de bewoners goed kennen, evenals de medewerkers en de verwanten van de bewoners. Ik verbaas me niet alleen meer over de flexibiliteit van Thijs, maar ook over ons eigen aanpassingsvermogen.

Aanstaande maandag wordt door een kleine delegatie van De Drie Notenboomen een officiële sleuteloverdracht georganiseerd. Daarmee sluiten we een periode af met een hele lange aanloop waarin alles geregeld moest worden, een mooie twee weken samen opwerken en markeren we onze echte eigen start.